ΤΑΞΙΝΟΜΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

• ΤΟ_ΘΑΡΡΟΣ_ΤΗΣ_ΙΩΝΙΑΣ_1963-05-01_611_1

ΤΙΤΛΟΣ

• ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ

ΤΙΤΛΟΣ ΕΝΤΥΠΟΥ

• ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ, ΤΟ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ

• 611

ΕΚΔΟΣΗ

• 1

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ (ΑΠΟ)

• 01.05.1963

ΤΟΠΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

• ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ

• ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΗΣ

ΓΛΩΣΣΑ

• Ελληνικά

ΕΝΟΤΗΤΑ

• Φύλλα Εφημερίδων - Τεύχη Περιοδικών

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΩΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

• ΤΟ ΟΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΕΠΤΡΟΠΗΣ ΣΥΝΕΡΙ ΙΜΙΟΚΤΗΤΗΣ- ΔΙΕΥΘΙΝΤΗΣ ΙΠΑΝΝΗΣ Γ. ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΗΣ ΕΤΟΣ 18ον - Φύλλον 611 ΤΙΜΗ ΕΚΛΣΤΟΥ ΦΥΛΛΟΥ ΔΡΑΧ. 2- Παλαιῶν ἡμερομηνιῶν 3 ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΣΤΙΧΟΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ Τετάρτη 1 Μαΐου 1963 ΕΡΑΘΕΤΑ. Η. ΙΩΝΙΑ- Στοά Διαμανιάκη 7 Τηλ. 89138 ΕΥΝΑΡΟΜΑΑ ΤΟΙΙΟΣ 19 καί 1ο Χειρόγραφα δημοσιευόμενα ἢ μὴ δὲν ἐπιστρέφονται Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΩΝΙΚΟΝ ΣΥΝΔΕΞΜΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΝ ΖΗΤΕΙ Ο ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗΣ Η ΕΚΘΕΣΙΣ ΧΑΛΚΟΓΡΑΦΙΩΝ ΡΕΜΠΡΑΝΤ Ἡμέρα ἑορτῆς, ἀλλὰ καὶ ἀπολογισμοῦ διὰ τὴν ἐργατικὴν Τὴν παρελθοῦσαν Παρασκευὴν 2βην Ἀπριλίου ἤνοιξε εἰς τὴν αἴ- Εἰς τὴν πόλιν μας, ὅπου τὸ 60ολο περίπου τῶν κατοι- κων της εἶναι ἐργαται, ὅπου οἱ στενόχωροι οἰκίσκοι τῶν σκια-/ τήν Προισμαγιάν νά διωργανοῦτο λαική ταν ήγύρις καὶ ἕνα δέσπασμα τον ἐρνατον, διά νὰ ἐδρίάεουν τήν Λάδρον ἕνα δίκαιον συνδικαλιστικόν ἀγῶνα, μεν ἡτῆνες πανέ κεικλήνκον πο δσο τα και κον μρτν κριδώντ Ἔχως νας ἐναεέρος ἐρὼς τὰ μὴν γριτσνων και αίας ο οιομονας κοσιαοσρῶν κ προωντ ἐκ τῆς συλλογῆς τοῦ γνωστοῦ συμπολίπου μας ξωγράφου Bασh, ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑΝ τοῦ Συνδέσμου κ. Δώρης Μιχαηλίδης. Ὁκ. Βασιλειάδης ὡμίλησε πρὸς ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ -MAhw τοὺς τιμηράντας διὰ τῆς ταρουσίας των τὰ εγχαινα τῆς ἐκθέσεως, ας- ποῦ τοιακοντατενταεσίας περίπου, σεν φροντισαν νά δοναμε. θοῦν συνδικαλιστικῶς. Ἀπὸ τὰ ξύλινα ἀργαλεια ὑφαντουργίας! ΙΓΓ τ o κ π κος παιμαροικος κῶς καὶ ἀκολουθεῖ κατὰ πόδας τὸν ταχὺ ρυθμὸν τῆς ἱδρύσεως Κατὰ τὴν περίοδον αὐτὴν ἐδημιουργήθησαν συνδικάτα, τα/ ποαοτέμος μοπρονα πο ομονοσος κπαιεοατας ἀσοαίμεν ἀκωώνον καλακονσθής, σοωικ οῦ σορ. νατικὴ ταξις συμπέζεται μεταεὺ τῶν ἐρθθρων αγγελῶν) ἐκείνης τῆς ἐποχῆς καὶ τῶν ἀντικουμμουνίστων ἐνικοφρόνων καὶ πο. ἐνοιεις κτέτως δοιτεν κας ναεοενο δη ἐπακαλητάμων κ. κοί πο ἐπιχειρήσεων. r πλσα τς κνετῶν κεοκοτέτον πέρου κρεντς νὰ ἐργασθῶσι, ἐνῷ ταὐτοχρόνως χιλιάδες ἐργατῶν καὶ κυρίως│ λαοωνα κάόλιν κατάπενον ἰς ἕνος χρες δα το 0 τα ιεν ν τετν οσκ αετι τοι Παραλλήλως ὅμως δὲν λησμονῶμεν καὶ ἕνα ἄλλο σημαν-1μ τικὸν γεγονὸς τῆς προσφάτου ἱστορίας, τὸ ὁποῖον ἔχει σχέσιν/ λ Ἡμεῖς, ὅσοι ηὐτυχήσαμεν νὰ ἴδωμεν τὴν ἐπαλήθευσιν τῶν ἐ Γθνικῶν Ὀνείρων καὶ προσόρκον διὰ τῆς ἀνομωσεῶς τῆς Ἑλ. Σμορνῆς, τῆς ἀποβάσεως τὴν ἐπάδριον 2αν Μαΐου Ἑλληνικῶν 1 Σύγουστον ἡδις τὴν παριαν καί τὴν ἀπογνῶσιν με τήν ταταρ κας τα παοεένη εληγαγαδουμογαουσε ρμων νετερν μας, προς τοὺς ἀπαλέσθεντας οἰκιούς γνεῖ, ἀρέλ. μεν πραγματοποιούμενον τό « αλ ι μέ χρον ι α με καί │ ροὺς πάλι δικὰ μας θά ᾿ναι. ΔΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΕΝΑΣ ΑΝΔΡΑΣ ΜΕ ΓΟΗΤΕΙΑΙΙ Δὲν εἶναι ἄσχημος αὐτὸς ὁ τύπος, σκετ, Στὸ μεταξὺ ὁ Μάριο τῆς πρότεινε νὰ │ μπρῶν ά ταά εγαίο κένος. Τί Λρος ἀτά στὴ γραφομηχανή της. Δὲν εἶναι ἄ / σ᾿ ἕνα τραπεζάκι ποὺ δρισκόταν μπροστὰ εἶναι ἀπὸ τοὺς ἄνδρες ποὺ ἀρέσουν στὶς / αὐτὸ ἔβλεπαν δλὰ τὸ κέντο, πρὸ ἡτῶν Γιατὶ τὴν καρδιὰ τῆς Λωρὲς τὴ συγκ. 1 μιὰ θαυμασία αἴθουσα γεμάτη κόσμο καὶ γοῦσαν μάνον, τὰ χαμάγελα κι᾿ οἱ μοιραῖ. / Οἱ κυρίες ἦσαν πολὺ κομψὲς καὶ με- τς ματός τῶν ανμαοραρικῶν ἀτέ / δει τ᾿ ἀποάλῃ λίγο ἀπό τήν ὑπερηφάς / χάτον Σιτα πιτι τερέο λονατης/ νειά της καὶ νὰ εἶναι λιγώτερο διοτά / τίς τά ἐν αρώσεαν δαντά στόν πος/ Ὁ Μάρω ἐκινεῖτω ἐλεύθερα μέσα σ᾿ ἐώχεται σάν ἐν ᾿ ἐπτοήθν σέ ἡ ΕΡΗΣ/ δθχέται, δάν, ἐγά. ἐξάνικο, φύσθημα ανές / ποκάτης καᾶγμα κοὺ ἐδείχε ὅτι ἤξες σον. Αὐτὶ ἡ μελαχρονοῦλα, παύ τὴν/ σωνα πορός, πάν μέσα ὅπδς ἐστατοας στὸ κάτω » κάτω δὲν ἦταν κι᾿ ἀσχημὸς. φάξεν, ἀναστάτωμα. Κὰ ἦταν τόρο δει. / τογήσω της. Δυὸ κνσίας στὸ ἀντικαίνω ἐξομολωγηθῇ τήν ἔρωτα του. Ὡλστόσος │ τήν ἤλανη αὐτή εἶχε πάσει τήν ἀποφάσι│ μένα ἀπάνω τους ἢ μᾶλλον στὸν σύν- καὶ εἶχε ὑποσχεθῆ στὸν ἑαυτό του νὰ τῆς τοῦσαν μ᾿ ἐκμωνή. Μὰ καὶ μιὰ νέα ποὺ μιλήση Πραγματικά, τὴν ἄλλη μέρα, τὴν ὥρα / τὸν κύπταξε δυὸ - τρεῖς φορὲς χαμογε- τοῦ φαγητοῦ, ἡ Λωρὲτ μπῆκε στὸ ἐστια- / τόρω τῶν ὑπαλλήλων μὲ τὴ συνηθισμέ / — Χαριτωμένη, ἡ κοπέλλα αὐτή, ἔζ ! νη κακεταρία της καὶ κάθησε στὸ διπλανὸ │ Ἔ᾿ Χωρὶτ ἄρχιος νὰ θυμώνη μέσα! Ὁ Μάρο ἔφαγε πρῶτα καλά, ἤπιε κι᾿ ἕνα ποτήρι παληθ κρασί, ἔκαμε κουρά- / Μοῦ κάνει τῶν ἐρωπευμένω καί σεύ μέ / γιο καὶ γυρίζοντας πρὸς τὸ μέρος τῆς Λω-/ Σ᾿ ἕνα τραπεζάκι, ἀκριβῶς ἀπέναντι ! 1. — Δεσποινίς, μὲ συγχωρῆτε ποὺ τὸς / 1 οτς, κθότον μίὰ νάα μέτη τοῦ κάνος μῶ νὰ σᾶς ἐνοχλήσω, ἀλλὰ ἡ ὁμορφιά! ξέ με ὕφος σωμαντικὴ κι᾿ ἔρυχνε ἀτέλει / σας κι᾿ ἡ ἐξυπνάδα σας μοῦ δίνουν τὸ │ θάρος. Θὰ μοῦ κάνετε τὴν τιμὴ νὰ δε / Ἡὰ Κουῖτε εἶχε πισμώσει γιὰ τὰ καὶ χθῆτε νὰ πάρωμε τὸ τσάϊ μαζὶ μετὰ τὸ │ λά, ἀλλὰ καὶ κολακειόταν ἀκετά. Ὅ. γραφεῖα; Ἡ Λωμὲς κολακεύτηνε λίγο ἀπὸ τὴν / στε, λουπόν, ὁ καβαλέρος της ἦταν ἀπ᾿ πρότασι, ἀλλὰ καὶ πειράχτημε. Ὁ νέος / 1 αὐτοὺς ποὺ ἀρέσουν στὶς γυναῖκες. Κι ὅνας τέτσους ἄνδασας δὲν μαραί νὰ μήν αὐτὸς μὲ τὸ τόσο τάτ θὰ μποροῦσε νά │ εἶναι ἕνας πρώπης τάξεως γαμαρὸς μὰ ἢ 1 ἄμχ. Νά τί τά τἡ ν μὴν ἐη ακάς σαβαρα. Ἐκείνη ἠθέλε νὰ ὁρῇ ἕναν ἄν. / πείσα, νὰ μὴν συχνάζη στὰ μεγάλα κέν- ἴσα καὶ νὰ πηγαίνῃ μόνο πολὺ στὸν κι- δσα πρὺ ἡ ἐπιτυχία του στὶς γυναῖκας νά / Ἔνας = διγά, σχεδὸν ἀνεπαίσθητα, ὁ / σοῦσε νὰ ὑπερηφανεύεται καί γιὰ τή θά / Εες ἀνεκάλαυε πῶς ὁ Μάρο ἡταν κνεοα . Δέχεσθε, ἐαναρώτησε ὁ Μάριο, ποὺ μιὰ καὶ εἶχε κἄμει τὴν ἀρχὴ ἤθελε νὰ │ ὅτω θησαν ἀπ τῦ άνου, σαρα Ἡ Λορις δὲν δῆτε τὴν ἀπατούμενη ἀπο δύ, ἄρες. ἡ λωπεῖ ἦτων δέσκη, ὅτι δύναμι ν᾿ ἀστηθῇ, γιατὶ ὑπορόχυε ἤ ἕναν ἄνδρα ποὺ τὸν ποθοῦσαν ὅλες αἱ γυναικεία της φιλαρέσκεια ποὺ εἶχε κο- Ἔτοι, ὅταν ἐκεῖνος τῆς ἔπασε τὸ / — Σᾶς εὐχαριστῶ! Δέχομαι, εἶπε τέ- μποᾶτσυ κια τὴν σώτησε σἰναγά, καθὼς Ὁ μακρινὸς περίτατος κατὰ τὸ δει./ ) προχωροῦσαν κάτω ἀπὸ μιὰ δενδροστοί λινό, στὴ ραμαντικώτερη ὥρα, δὲν ἦταν │ ς Λωρέτ, δέχεσθε νὰ γίνετε γυναίκα ! νι. Γιμά ὁ Μάρο ἦταν πράγματικά ἐ- / Ἐκίνη θεώρησε αλὸ κλακειτικὴ τὴν δρατομένα καί της κὰ παπὸ τῶν καρον / πρότασί του καὶ ἄχι γελοία, ὅπως θά - πω τον ὅθυ νὰ μοῦ εἶσθε κατός / τὴν παδική του ἀφέλεις πωὺ ἀποῖχε πος / Ἡ ὲν ἀμειβάλετε δόλον η'/ ὅρα καὶ μετάνοωσε τώρα ποῦ εἶχε δε / χθῆ, τὴν πρόσκλησί του. της, δὲ κούδει τὴ θλίψῃ της. Τὸ γυμνὸ Ἡ συγκέντρωσις ἐμπρὸς σὲ ἔργα ζω- 1τ γρατικης. γλυκτικής ἤ χροαετικής πού ἐ χεμάνης σληονίας του. Κἶναι ἡ ἤλη ἀπ᾿ ση εἰς τὸ ἄνο κα τὸ πανοπτο ταν 5) Τῶν κατηγόρησαν πὼς ἡ ρτεμίς, ποὺ καάνη, σῆν υργκαωστῆς, κχα πο᾿ ἀλλὰ ἀγάνει ἀπό τὴν κωυμίνα, διά πος καάκαι σκάει πρισώπον κπο τι πειράξει. Τὸ ἔργο εἶναι δουλαμν- συνή, υψηλὴ καὶ φωτεική.... Σημανῶς ἐπουνωγησῦμε μ τὸ εος ) ἀγάπη καὶ πρυφερώτητα κι᾿ ἀληθεια. Τὰ [μα ποὺ λέγεται Κέμπραντ. Ὁ Ρέμπραντ │ 1 σύτου, Ὁμήρος, Σαοῦλ καὶ Δαθ μοια- ος κει ἀνώνη ὅτ, ιμὸς καὶ καρα. ζουν νὰ ἔχουν γίνει ἀπὸ φωτιά, ἀπὸ αἶ- τιμᾶται εἶναι ἡ Νέα Ἰωνίας, ὁ Ἰωνικὸς / Σήμερα θὰ γνωρίσουμε τὸν Ρέμπραντ Σάφαντα χρόνια ἱστουία ἔχει ἡ πόλις ! ᾿ ἀπὸ τίς ὑπέροχες χαλλόγρφες του. ΤὉ μας καὶ πρώτη φορὰ τιμᾶται μὲ ἔκθεση. ) δὰ κάλινη, ἕνα καλίμι, ἕνα δελόνη, καὶ Ὁ Ρέμπραντ, ὅπως ὅλοι οἱ μεγάλοι,) δὲν ἀνήκει πουθενά, γιατὶ ἀνήκει παν / τι Τί Ο ΒΑ ΣΟΥΤΟΤΙΕΣ ΚΟΝΟΝΣ ας, στις 15 Ἰουλίου τοῦ 10, καντά / π᾿ τὸ ἄπο κα, τὸ μαῦον, πῶς ραέξει σιὰ τείχη, πάνω σ᾿ ἕναν παραπόταμ τοῦ αικος, πός, τος μπτοκεις, τοῦς σρνο σακού του δὲν ἐδουκανησαν τή μετά . χαωτα κο. Εἰς λεταγάσεις τῆς ὅκως Ἀναταση πό κάτεσου ποῦ, ἐποόστει παουναν θὰ δε τοῦ ματ τας ἀρο 1 πὸ πός, πρσοότα παραδντα, τὸ πάρμας ιαστάρεως. Θὰ δαναηθῇ κεταίων 12 Καί σντώδει ἕνα νόμο τῆς ζωής, ἣν ὡ- ἰΣ τοῦ πορερθητοι, κῖς ἐφαιτε δος 1) σαία ποὺ εἶναι μοιρωσμένο τὸ φάρι τό δάνου του στς Τρα Στὴ Σταύρωκη νομζεις πὼς ὁδίσκεσαι Ὁ Ρέμπαντ εἶναι ὄχι μονάχα ἕνας 1 - ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ- ἄτες ἀπῶ φῶς, θύρυθοι, πόνος, ἄγωκα, / μεγάλος ζωγράφος, γιὰ μένα ὁ καλύτε. ( δος, ἀλλὰ κί ὁ πῶ συγκινητικὰ ἀνθρώπι. (1 πὸς ἀπερφυσμκὴ καὶ μεγαλεῖο. Δὲν ξέ- Ἡ Βιόλος καὶ τὸ Εὐάγγελωον γιά τούς │ Ὁ Λάτρας Ἰλλις καὶ ὁ γέο Ἄα Σωναάφους, ὅπως ὁ Τωμανός, ὁ Ραφαή , ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΜΑΣ ΕΘΙΜΑ Κοριέται Σκτόφειας γυμινή, καθισμένη ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ: ἀφορμὴ γιὰ ὅμόρσες σκήνουεσες. Τώου Ἡ ἐπικρατήσασα καλοκαιρία κα- σία εἶναι νὰ προσεγγίσουμε τὴν ψυχὴ πωὴ Ἡ πρωτομαγιὰ θὰ ἑορτασθῆ εἰς) ) μορφιᾶς. Ὁ Ρέμπραντ εἶναι μεταφυρσι/ τὰ τὸ Πάσχα παρέσχε τὴν εὐχέρειαν! τὸν γειτονικόν μας Δῆμον, ἤτοι εἰς ! ) Γος ζωγράφως. Ὁ Ρέμπραντ, εἶναι ὁρός / κάνει τὸ ἀγαυχὸ κατὶ νὰ προφθάνῃ πος τοῦ μεγαλοπρεποῦς ἐορτασμοῦ του! 1 Νέαν Φιλαδέλφειαν, μὲ ἰδιαίτερον! πως ὁ Σαίξπηρ, ὅπως ὁ Θεοτοκύπουλας. καὶ τὴν ἀπόλαυσιν ὑπὸ τῶν ἐκδρο- πανηγυρικὸν πρόγραμμα καὶ ἑορτὰς ποὺ ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ μᾶς λυτρώ- μέων τῶν ὑπὸ τῆς φύσεως ἀνθοστο- εἰς τὸ στάδιον τῆς Α.Ε.Κ. Ἀναγ./ Ψυχικῆς ἔκφρασης. Ἡ ἀνθρωπότητα τοῦ 1 ἢ │ σουν ἀπὸ τὴ σκόρπια καὶ καμματισμένη λίστων ἀγρῶν, τῶν κατ᾿ ἔθιμον/. γέλλεται ἡ συμμετοχὴ εἰς αὐτὰς πολ./ ) Ρέμπραντ δὲν μετριάζει τό σπαραγμό ! ζι παρασκευαζομένων γλυκυσμάτων καὶ ) λῶν γνωστῶν καλλιτεχνῶν, μεταξὺ ! ) ἐδεσμάτων καὶ ἰδίως τοῦ ὁ βελία. τῶν ὁποίων ἀναφέρονται οἱ: Κα ! ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ Ζωηρὸς ὑπῆρξον Ἐπίσης ὁ ἔορτα ξαντζίδης, Μαθκώπσης, Κιώτης, 1 σμος εἰς τὰ διάφορα Ἀστονομικά│ ) Αίντα, Βογιατζῆς. Ταιτσάνης, Πα Τής μαθητρίας ΧΑΡΗΣ Κ. ΚΟΣΜΑΔΑΚΗ Τμήματα τῆς Διοικήσεως Χωρικῆς ; ς) παιράννου κλπί, ἡ ὀρχήστρα καὶ χο/ / Ν. Ἰωνίας. Ὁπλῖται καὶ ἀξιωματι1, ) ρωδία τῶν «φίλων τῆς Ἑλληνικῆς│ ὅπως ἀποτέλειωνε τὶς σκέψεις της ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ) Μουσικῆς, ὑπὸ τὴν διεύθυνσι τοῦ│ κοὶ ὑπεδέχοντο, τοὺς ἐπισκεπτομέ- σταμάτησε καὶ τὸ αὐτοκίνητο. νους τὰ τμήματα παλίτας διὰ να! ... Τὸ αὐτοκίνητο ξεκίνησε σὰ 6ο- │ σ 1) Μίκη Θεοδωράκη, καθὼς ἐπίσης│ — Τί συμβαίνει; Γιατὶ σταμα¬ ίσα κάνοντας την Μάγκυ να συν- τοὺς εὐχηθῶσι τὸ «ΧΡΙΣΤΟΣ Α- ) καὶ τὰ λαϊκὰ χορευτικὰ συγκροτή- ) τήσαμε ; Ἄ, ναί, τὸ τέρμα, ψιθυρι¬ ερχεται σιγὰ σιγά ἀπὸ τὴ μελαγχο-/ / ΝΕΣΤΗ», μὲ ἰδιαιτέραν ὅλως οἰκει-) ) ματα τῆς Νέλλης Δημόγλου, τῶν) λια της. Ὁ ἀέρας τῆς χτυποῦσε τὸ /1 [σὲ κυττάζοντας τριγύρω της. ὅτητα καὶ εὐχαρίστησιν. Αἱ κοιναὶ] ) Ποντίων, τῶν Κρητικῶν κλπ. Τὶ Βγῆκε ἀπὸ τ᾿ αὐτοκίνητο κι᾿ ὁ πρόσωπο κι᾿ ανακάτευε τὰ μακρυὰ / τράπεζαι μὲ ἀφθονίαν ἐδεσμάτων, ) εἰσατήριων, θὰ ἔχη μόνον 10 δροχ/ [μαλλιά της, ποὺ γυάλιζαν κάτω ἀ- δρ λιοὺζ τὴν ἀκολούθησε. Εἶχαν κόκκινων αὐγῶν, ἀμνοῦ σούβλας καὶ 1 1) μάς, ἐνῶ αἱ εἰσπράξεις του θὰ διά 1 πο τὸν φλογερὸ ἥκιο ποὺ τὴν ἔλου- σταματήσει σὲ μιὰ ἀπέραντη ἐρη- )διαφόρων ἄλλων μεζέδων συνοδευο- 1 τεθοῦν διὰ τὰς κατασκηνώσεις τῶν ζε ἀνεμπόδιστος καθὼς καθόταν μια. Ψυχὴ δὲ φαινόταν πουθενὰ. ἀπόρων παιδιῶν Ν. Φιλαδελφείας. 1 μένων ὑπὸ ἁγνοῦ ρητινίτου καὶ κα- στ᾿ ἀνοιχτὸ αὐτοκίνητο. Ἕνα γέ ! Μιὰ πρωτύγονη, ἄγρια φύση τοὺς ) Ἡμεῖς πρὸ τοιούτων ἐκδηλώσεων! ταλλήλων εὐχῶν ἐπεσφράγιζον τὴν) κιο ξεπήρησε από τά χείλη της, πού / ') περιτριγύριζε. Βρισκῶταν στην κο- ) Πασχαλινὴν αὐτὴν συνεστίασιν. Οἱ ! παραμένομεν δυστυχῶς μὲ ἐσταυ 1 σιγὰ - συγὰ μεταδύθηκε και στὸν / ἀξιωματικοὶ ἀπὸ τοῦ Διοικητοῦ τῆς │ 1 / ρυφὴ ἑνὸς υψώματος, ποὺ ἀπὸ τὴ ς) ρωμένας τὰς χεῖρας. δρ Χιοὺς κι᾿ ἄρχισαν νὰ γελοῦν κι᾿ μια του μερια ἀντίκρυζες θάλασσα Καιρὸς εἶναι νομίζομεν ἡ Δημοτι] Διοικήσεως, τῶν Διοικητῶν τῶν κ᾿ ἀπὸ τὴν ἄλλη ὀσυνό. Κάτω ἀ- οἱ δυό, καθὼς παρασύρονταν εὐχα- ) κή μας Ἀρχὴ νὰ ἐνδιαφερθῆ θοδα Τμημάτων καὶ λοιπῶν, ἐξενάγησαν! ριστημένοι στὸν ἴλιγγο τῆς ταχύτη- πὸ τὰ πόδια τους ἔχασκε ἕνας γκρε¬ ἑκατοντάδας παλιτῶν, πρᾶγμα τὸ ὁ- ρῶς διὰ νὰ περιληφθῆ εἰς τὸν Δῆ 5) ποῖον ἐπροξένησε ὅλως ἰδιαιτέραν│ [μός, ποὺ στὸ τέρμα του τὰ κύματα μον Ν. Ἰωνίας ἔκτασις τοῦ Ἀλουλ. — Ὁδηγεῖς τελλά, εἴε ἡ Μάγ / τῆς θάλασσας κτυποῦσαν μανιασμέ- ἐντύπωσιν εἰς τὸ κοινόν. Ἐθνικὸς/ λίου ἀπὸ τὴν πρὸς τὴν Ν. Φιλαβέλ. καὶ πατριωτικὸς παλμὸς ἐπεκράτη│ φείαν γέφυραν μὲ κάθετον εὐθεῖαν) να κι᾿ ἄφριζαν. Ἕνα παραπάτημα Κι᾿ ἐκεῖνος, γιὰ νὰ τῆς τὸ ἀπο / καθ᾿ ὅλον τὸν ἑορτασμόν. καὶ τὸ πέσιμο σήμαινε δέθαιο θά- γραμμὴν μέχρι τῆς λεωφ. Τατοίου. νατο. Ὁ ἀέρας φυσομανοῦσε ἐκεῖ δείξει, ἄρχισε νὰ παίρνει κἄτι ἀ-/ Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΝ ΚΑΛΟΓΡΕΖΗ 1/ ) πάνω καὶ σὲ κάθε σου βῆμα ἀντι¬ πότομες στροφὲς πάνω στὸν ἔρημο│ ΝΑΟΝ «ΣΔΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ» ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ μετώπιζες χλες δυὸ δυσκαλίες. δρόμο, ποὺ ἔκοβαν τὴν ἀνάσα. Ἐπιβλητικὸς ὑπῆρξεν ὁ ἔρετεις Ἡ Μάγκυ πλησίασε στὸ χεῖλος Ἀνέβαιναν τὸ στροβιλιστὸ δρό- Μὲ τὴν συμμετοχὴν μεγάλου ἀρι μο μὲ κατεύθυνση ἕνα βραχῶδες ὕ- ) νὸς ἑορτασμὸς τῆς πανηγύρεως τοῦ 1 τοῦ γκρεμοῦ καὶ βάλθηκε νὰ τὸν θμοῦ φιλοθρήσκων ἐωρτάσθη τὴν 2) ) εἰς Καλογρέζαν Ν. Ἰωνίας Ἱεροῦ 1 κυττάζει. Φρικτὲς σκέψεις ἄρχισαν ψωμα, ἐνῶ, κάτω, ἀντίκρυζαν τὴ καὶ 23 Ἀπριλίου ἡ Πανήγυρις τοῦ θάλκσσα νὰ χαϊσεύει τὴν ἄγρία, ) Ναοῦ τῆς «Ζωοδόχου Πηγῆς». Ὁ│ νὰ ἀναδεύουν τὸ μυαλό της, καθὼς ἐν τῇ πάλει μας Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἀ / γεμάτη χαλίκια καὶ βράχια παρα- ν) κυρίως Ναὸς καὶ ὁ περίβολος αὐτοῦ ἀντίκρυζε τὸ θέαμα ποὺ ξετυλιγό¬ γίου Γεωργίου. Ἐκτὸς τῶν ἀλλων│ λία. Κι᾿ ὅλο τραβοῦσαν, κι᾿ ὅλο τρα/ ) ἦσαν κατάμεστοι ἀπὸ πιστοὺς. Ἐχο)! ι) ταν μπροστὰ στὰ μάτια της. Καί, ὑρησκευτικῶν ἐκδηλώσεων τὴν Τρί-) ) ροστάτησεν ὁ Σεβασμιώτατος Μη/ βοῦσαν καὶ κανεὶς ἀπὸ τοὺς δυὸ δὲν │ ξαφνικὰ, ξεπήδησε ἡ ἰδέα γιὰ μιὰ )τὴν 23 Ἀπριλίου ἐγένετο Ἕσπερι- ) Τροπωλίτης Ἀργυροκάστρου κ. Πακν / ἀναρωτιόταν ποῦ πᾶνε... τυχὸν αὐτοκτονία τοῦ Πώλ. Αἰσ¬ [νὸς καὶ ἡ Λιτάνευσις τῆς Ἱερᾶς Εἰ-/ 1) θανόταν κάποια ἡδονὴ καθὼς τὰ τελεήμων ὅστις καὶ συνήρπασε τὸ ] Παντοῦ, παντοῦ! Ἀκόμα καὶ ! κόνος τῇ συνοδείᾳ τμήματος τῆς Φι/ ) μάτια της ἀγκάλιαζαν τὴ θέα τοῦ στα σύννεφα! Κι᾿ ἀλήθεια, ἡ Μάγ-] Παρμωνικῆς τῆς Βασιλικῆς Χωρόφο-/ ἐκκλησίασμα μὲ τὴν ἐπίκαιρον ὁμι/ κχεμοῦ καὶ τὰ πόδια τῆς, λὲς κι᾿ κυ ἔνοιωθε νὰ βρίσκεται στὰ σύν. λακῆς. Ὁ ἱερὸς ναὸς μὲ τὸν καλαι. Ἡ περιφορὰ τῆς Ἁγίας εἰκόνος! εἶχαν καρφωθεῖ σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο, νεφα. Ἀνέβαιναν, στριφογυρνοῦ-/ ) σθητικὸν ἐσωτερικὸν εὐπρεπισμὸν│ ) προπορευομένου τμήματος τῆς φι-/ ) δὲν ἤθελαν νὰ ξεκολλήσουν ἀπ᾿ ἐ- σαν γοργὰ πάνω στὸ φειδωτὸ δρό-/ καὶ τὸν ἐπιβλητικὸν ἐξωτερικὸν τοι ) Λαρμονικῆς τῆς Βασιλικῆς Χωρκῆς│ Ι κεῖ. Ἔνοιωθε τὴν ἠδονὴ ποὺ αἰσθά- ) μο, ἔνοιωθαν τὸν ἀέρα νὰ τοὺς │ οὗτον κατέστη εἰς τῶν ὡραιοτέρων! ) ἐγένετο διὰ τῶν ὡραίων ἀσφαλτο/ κτυπᾶ, νὰ τοὺς τυλίγει, τὸν ἡλιο│ νεται ὁ δειλὸς προχωρώντας ἀνά- / Ναῶν τῆς πόλεώς μας. Τὸ ἐκκλησι στρώτων ὁδῶν τῆς συνοικίας, ἐνώ) 1 μεσα στὶς σφαῖρες, ποὺ οὐρλιάζουν ) νὰ τοὺς τυφλώνει κι᾿ αὐτοὶ τραβοῦ. ἀστικὸν Συμβούλιον ἐργαζόμενον ἀ 1 πλῆθος εὐσεβῶν ἠκολούθη. Τὴν πα 1) γύρω του, χωρὶς καμμιὰ προφύλα- σαν... Ἡ Μάγκυ, ξεχνώντας ποῦ ! θορύβως καὶ ἐν ἀγαστῇ συμπνοίᾳ μὲ! ξη ἔτσι γιὰ ν᾿ ἀντιδράσῃ στὸ φόβο. νήγυριν ἐτίμησαν διὰ τῆς παρουσί. βρισκόταν, ἔνοιωθε τὸ κορμί της ἀ- ') τὸν Πρωτοπρεσβύτερον Δημ. Οἰκο. 1 ας των καὶ παρηκολούθησαν τὴν πελ) [νάλαφρο νὰ πετᾶ, ἀλλὰ νὰ πετά ! — Εἶναι ὅλα ἄγρια, πρωτόγονα, νόμου ἐπέτυχε νὰ δοθῆ εἰς τὴν ἐμ- ριφορὰν οἱ Βολευταὶ τῆς Β' Πε. χωρὶς νὰ βλέπει τίποτα. Σὰ νὰ τὴν σκεφτόταν, κι᾿ ὅμως ἔχουν μιὰ γο¬ ) φάνισιν τοῦ κτηρίου εὐπρέπεια ἄρ- ριφερείας Ἀθηνῶν κικ. Βασιλᾶτος │ [ἠτεία. Τὴ γοητεία τῆς φρίκης. Ὁ εἶχε τυλίξει ἡ καταχνιά. ) μόζουσα εἰς Οἶκον τοῦ Θεοῦ. Εἰς καὶ Παταδάκης, ὁ πρόεδρος τῆς — Ὤ! Εἶναι ὡραῖα νὰ προχω- τοῦτο συντελεῖ κατὰ μέγα μέρος καὶ νόμος τῆς φύσης, ποὺ τὸν δημιουρ- Κοινότητος Φιλοθέης κ. Θεωφάνης) σεῖς, νὰ προχωρεῖς σ᾿ ἕνα δρμῳ )ὁ περιβάλων τὸν Ναὸν κῆπος ἔργον! )) γεῖς καὶ σὲ δημιουργεῖ, ποὺ τὸν ἀ- ) Βενακίδης, ὁ Δήμαρχος Ν. Ἰωνίας│ Α ποὺ δὲν ἔχει τελειωμό. Ναί! Αὐτὸ │ ) κολουθεῖς καὶ σὲ ἀκολουθεῖ. Νά! ) τοῦ ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν ὑπηρετήσαντος! ἤ) κ. Κιοφτερτζῆς μετὰ Δημοτικῶν│ π ποὺ μᾶς φοβίζει εἶναι τὸ τέλος. Ἔφτασα στὸ τέρμα. Καὶ τί ἀντί- ἐν Αὐτῷ, ἀρχιμανδρίτου Γρηγορίου! συμβούλων κλπ. Δὲν ξέρουμε ποῦ τελειώνει ὁ δρό- Πουλάκη. Κατὰ τὸν Ἐσπερινὸν τῆς ) [κρυσα; Αὐτὸ εἶναι ἄραγε ὅλο κι᾿ ὅλο ) Ὑποδειγματικὴ τάξις ἐπεκράτη ὁ μος ποὺ τραβᾶμε. Κι᾿ ὅμως ξέ- ) ποὺ ὑπάρχει; Ἢ ὄχι; Τί εἰρωνεία! Τρίτης ἐχοροστάτησεν ὁ Σεβασμιώ- σε κατὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν, τό 6 Ἀκόμα δὲν τὸ ξέρω. Εύττα τὴ θά¬ ρουμε ὅτι κάπου θὰ τελειώσει. τατος Μητραπαλ. Πατάρων κ. Με / / σον ἐντὸς τοῦ ἀσφυκτικῶς πληρώ-│ 1 λασσα πῶς λυσσομανάει, πῶς δέρνει Κι᾿ αὐτὸ εἶναι τὸ φοβερό. Τὸ ὅτι │ λέτιως ὅστις παρ᾿ ὅλον τὸ προκέχων/ ) θέντος 1. Ναοῦ, ὅσον καὶ κατὰ τὴν ! τὴν ἀκτὴ μὲ μανία. Κι᾿ ὅμως δὲν θὰ τελειώσει. Κι᾿ ὕστερα; Τί ὑπάρι [σημένων τῆς ἡλικίας του, εὑρίσκετο χει ὕπαρα; Ποῦ ὁδηγεῖ ὁ δρύμος περιφορὰν τῆς Ἁγίας εἰκόνος χάρις│ τῆς ἔφπαιξαν σὲ τίτωτα τὰ ὁράχια. ) καθ᾿ ὅλην τὴν διαδρομὴν (ἥτις ἦτο) μας; Ὁ δράμος τῆς ζωῆς μας; Δὲν ) Οὔτε, ὅμως, κι᾿ ἡ θάλασσα τὰ χου¬ ) ἀρκετὰ κουραστικὴ) τῆς περιφορᾶς! ἢ) Ιστάμενον τοῦ Ἰ. Ναοῦ Πρεσβ. Κ. / ξέρουμε. Κι᾿ αὐτὸ εἶναι ποὺ μᾶς πᾶ μὲ τὴ θέλησή της. Ἄθελά της τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος, ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ│ δασανίζει. Γι᾿ αὐτὸ δὲ θέλουμε νὰ Παπαιωάννου καὶ τὴν προσωπικὴν τὴ σπρώχνει ὁ ἀέρας. Ἀλλά, νά Κλήρον. ΑΙΑ παρακολούθησιν τοῦ Διοικητοῦ τοῦ 1 Σκεφτήμαστε. Τρέχουμε μέ Πιγιώ- / ποὺ τὰ δράχια στέκονται ἀκλάνη- ) τμήματος Χωρ) κῆς Καλογρέζης Κα-/ δη ταχύτητα κι᾿ ὅταν ἀπὸ μαχρυὰ / ) τα ἐκεῖ, στὴν ἴδια θέση πάντα! Ὡς Ναὶ θὰ τὸν ἀραθωνιαζόταν καὶ σὲ │ ) Τσιμακρῆ Θεοδώρου ὑπομοιράρχου, ἀντικρύσσυμε τὸ τέρμα καὶ ποῦμε: / πότε ὅμως; Δὲν θὰ κρατήσουν γιὰ λίγο καιαὺ θὰ ἔκτιζαν μαζὶ τὴν ἐρωτική ! ἐπὶ κεφαλῆς τῶν ἀνδρῶν του. πολύ. Σέ λίγο θὰ καταφαγωθοῦν, νἄπο, ἐδῶ τελειώνουν ὅλα. Τότε, Ἀμη ἴμον ἐν μάθε πρ τη αι δὲν μποροῦμε πιὰ νὰ σταματήσουμε! Θὰ πρέπει ἐπὶ προσθέτως νὰ το ) θὰ λυώσουν, θ᾿ ἀφανιστοῦν τελεί- αγαά ἔγιν, κιτ πίτω ὑπ᾿ τὸ πρότο / )γίσωμεν τὴν ἀρίστην ἐντύπωσιν τὴν ) καὶ δὲν μᾶς μένει καιρὸς νὰ κυττά- / ως. Τὸ ἕνα τρώει τὰ σωθικὰ τοῦ ) ὁποίαν ἀφῆκεν εἰς τοὺς παρακολου / 1 1) Τὸ κεφάλι τοῦ ντρωκαλοῦ Μάρου, ὑπῆρα / ) ἄλλου. Τὸ ἕνα στοιχεῖο ἀντιστέλεται ξουμε τί ἀφίσαμε πίσω — ἔτσι κα-/ θήσαντας τὴν θείαν Λειτουργίαν, δ θὼς περάσαμε διαστικὰ — ἀλλὰ ! ἀ ! στὸ ἄλλο, τὸ ἕνα ὑποχωρεῖ στὸ ἄλ¬ Κάλούσε τός ματός καί τά ταμανλα καλίφωνος δεξιὸς ψάλτης δι' ὁ καὶ καί τί θὰ ὁροῦμε μπροστά μας, τί / (λρ. Τίποτα δὲν ὑπάρχει ἀκέραιο, ἀ- Σρν τῶν γυναικῶν του μεανοθφακῶν συγχαίραμεν τοὺς ἁρμοδίους διὰ τὴν) ὑπάρχει μετὰ ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ τέρμα! κλόνητο γιὰ πάντα σ᾿ αὐή ὁ κέντος Σκοφτόταν Φλβερὰ ἡ Μάγκυ κι᾿ ἐπιτυχῆ ἐκλαγήν πανη ΠΟΑ ΣΙΝΤΕΣ (Συνεχίζεται)